ساختمان مرکزی جان دیر
تاریخچه تأسیس
جان دیر آهنگری اهل گرند دیتور ایلینوی بود که با اختراع یک بیل شخم‌زنی در سال ۱۸۳۷، پایه‌های کسب‌وکار تجهیزات کشاورزی را بنا نهاد. کشاورزان منطقه‌ی شرقی آمریکا در آن سال‌ها از کارایی پایین بیل‌های شخم‌زنی ناراضی بودند. بیل‌ها برای خاک نمکی طراحی شدند بودند و توانایی شخم زدن مناسب زمین‌های چمن‌زار را نداشتند. جان، یک بیل از جنس استیل طراحی و تولید کرد که برای تأمین مواد اولیه‌ی آن، از یک اره‌ی شکسته استفاده کرده بود. همین بیل شخم‌زنی، بهانه‌ای بود که جان دیر را از یک آهنگر ساده به یک متخصص ساخت‌وتولید تبدیل کرد. او در سالهای بعد به‌مرور مقیاس تولید بیل‌های شخم‌زنی را افزایش داد و در سال ۱۸۴۲ موفق به تولید ۱۰۰ محصول شد.
پس از گذشت ۱۰ سال از فعالیت جان دیر در تولید تجهیزات کشاورزی، زمان توسعه و گسترش کسب‌وکار رسیده بود. او از گرند دیتور به مولین رفت و به‌همراه یک شریک جدید، مرکز تولیدی بزرگ‌تری را در آنجا راهاندازی کرد. مولین که در نزدیکی رودخانه‌ی میسی‌سیپی قرار داشت، منابع آبی تأمین نیرو و گزینه‌های حمل‌ونقل بهتری را در اختیار دیر می‌گذاشت. کارخانه‌ی مولین، پس از یک سال، تولید خود را دوبرابر کرد.
بیل شخم‌زنی تاریخی جان دیر
اولین چالش‌‌های جان دیر با شرکا بر سر کیفیت محصولات بود و در سال ۱۸۵۲ به اوج رسید. او مجبور به خرید سهم دیگران شد و به‌تنهایی شرکت را اداره کرد. درواقع شرکای دیر اعتقاد داشتند مشتریان هر محصولی که با برند آنها تولید شود را خواهند خرید؛ اما جان می‌گفتن درصورت کاهش کیفیت تجهیزات، قطعا رقیبی جدید آنها را در بازار شکست خواهد داد.
جان دیر یک آهنگر بود که بیل شخم‌زنی برای کشاورزی آسان‌تر اختراع کرد
دهه‌ی ۱۸۵۰ با بحران مالی در سطح ملی در آمریکا همراه بود. بحران مذکور، شرکت جان دیر را نیز تحت تأثیر قرار داد و جان مجبور به پیاده‌سازی تغییراتی ساختاری در شرکت شد. او برای فرار از ورشکستگی، ساختار مدیریت را اصلاح و کلیه‌ی فعالیت‌های اجرایی را به پسر ۲۱ ساله‌اش، چارلز دیر، واگذار کرد. چارلز تا ۴۹ سال بعد، مدیریت شرکت جان دیر را برعهده داشت.
اولین کارگاه جان دیر
اولین ماشین شخم‌زنی متحرک جان دیر در سال ۱۸۶۳ ساخته شد. آنها وسیله‌ی نقلیه‌ی ساخته بودند که به‌کمک اسب حرکت می‌کرد و شخم‌زنی
زمینرا انجام می‌داد. ماشین Hawkeye Riding Cultivator جان دیر مجهز به یک گیره‌ی چوبی بود که درصورت برخورد با زمین یا اجسام سخت، می‌شکست و درنتیجه از شکسته شدن یا آسیب دیدن بیل اصلی جلوگیری می‌کرد. همین طراحی، حدود یک قرن بعد در یکی از ماشین‌آلات خودکار جان دیر استفاده شد.
شرکت جان دیر در دهه‌ی ۱۸۶۰ سه پتنت را به‌نام خود ثبت کرد. پتنتهای مذکور، اولین ثبت رسمی‌نوآوری‌‌های شرکت بودند. اولین پتنت، در سال ۱۸۶۴ و برای طراحی قالب‌های ریخته‌گری بیل‌های استیل ثبت شد. جان دیر در همان دهه و پس از گذشت ۳۱ سال مالکیت شخصی یا شراکتی، به شرکتی رسمی‌تبدیل شد و Deer & Company نام گرفت. چهار سهام‌دار به‌عنوان سهام‌داران ابتدایی شرکت انتخاب شدند و جان و چارلز دیر، در مجموع ۶۵ درصد از سهام را تحت مالکیت داشتند.
اولین شعبه‌ی شرکت جان دیر در سال ۱۸۶۹ و با همکاری چارلز و آلوا منصور در میسوری کانزاس سیتی راهاندازی شد. این زیرمجموعه اکنون هم به‌عنوان شرکت اصلی توزیع جان دیر شناخته می‌شود. پس از گذشت ۲۰ سال از راهاندازی اولین شعبه، پنج شعبه‌ی دیگر در سرتاسر آمریکا راهاندازی شد.
جان دیر در سال ۱۸۷۳ به‌عنوان شهردادر مولین انتخاب شد. او که با راهاندازی کسب‌وکاری سودآور در آن منطقه، سال‌ها به رونق اقتصادی کمک کرده بود، اکنون با کمی‌فراغ از کارهای اجرایی شرکت خودش، به بهبود و نوسازی شهر محل زندگی مشغول می‌شد. بسیاری از بهبودهای زیرساختی مولین همچون خیابان، پیاده‌رو، نورپردازی و سیستم فاضلاب، در مدت کوتاه دو سالهای اجرا شد که جان دیر، شهردار بود.
لوگوی مشهور گوزن جهنده‌ی جان دیر، در سال ۱۸۷۶ در دفتر پتنتهای آمریکا ثبت شد. این المان اکنون قدیمی‌ترین المان نشان تجاری آمریکایی در میان شرکت‌های فورچن ۵۰۰ محسوب می‌شود. لوگوی مذکوربا گذشت حدود ۱.۵ قرن، باوجود تغییرهای طراحی متعدد، هویت خود را حفظ کرد. در بخش پایانی مقاله، اشاره‌ای به تغییرات لوگوی جان دیر در طول سالهای فعالیت خواهیم داشت.
توسعه‌ی بازار
شرکت Deere & Mansur که ابتدا به‌عنوان یک زیرمجموعه در کانزاس سیتی راهاندازی شده بود، در سال ۱۸۷۷ شعبه‌ای در مولین راهاندازی کرد تا محصولاتی جدید را به خانواده‌ی جان دیر اضافه کند. ماشین‌آلات کاشت ذرت، اولین محصولات شرکت دیر و منصور بودند که فعالیتی کاملا مجزا و مستقل از زیرمجموعه‌ی کانزاس سیتی داشت. شرکت مذکور در سال ۱۹۱۰ به‌صورت رسمی‌در جان دیر ادغام شد. مرکز تولیدی که در دهه‌ی ۱۸۷۰ در مولین راهاندازی شد، هنوز هم برای تولید تجهیزات کاشت با برند جان دیر استفاده می‌شود.
نمایشگاه جهانی پاریس، اولین فرصت ورود به بازارهای بین‌المللی بود
نمایشگاه جهانی پاریس در سال ۱۸۷۵، موقعیت خوبی برای جان دیر و شرکا بود تا محصولات نوآورانهی خود را به مشتریان بین‌المللی نشان دهند. آنها در نمایشگاه مذکور، بیل شهم‌زنی Gilpin Sulky Plow را ارائه کردند که در رقابت با ۵۰ محصول مشابه، پیروز شد و جایزه‌ی هزار فرانکی نمایشگاه را دریافت کرد. تولید این بیل شخم‌زنی در سال بعد به ۵،۱۹۸ عدد و در سال ۱۸۸۳ با تولید ۷،۸۲۴ عدد به اوج رسید.
اولین کارخانه‌ی جان دیر مجهز به نورپردازی الکتریکی در سال ۱۸۸۱ و در راک آیلند کانتی شروع به کار کرد. تجهیزات کارخانه از شرکت برق بروش شیکاگو خریداری شده بود و هزینه‌ای بالغ بر سه هزار دلار را برای جان دیر به‌همراه داشت. پنج سال بعد، بنیان‌گذار افسانه‌ای جان دیر، در سن ۸۲ سالگی از دنیا رفت.
جان فرولیش، در سال ۱۸۹۲ اختراعی تاریخی در حوزه‌ی ماشین‌آلات سنگین ثبت و به‌نوعی تاریخ کشاورزی را وارد مرحله‌ای جدید کرد. او اولین تراکتور گازوئیلی جهان را با موفقیت آزمایش و شرکت Waterloo
GasolineEngine را برای تولید همین ماشین‌آلات راهاندازی کرد. جان دیر در سال ۱۹۱۸ شرکت او را خرید و وارد حوزه‌ای سودآور و عظیم از تولید ماشین‌آلات کشاورزی شد.
جان دیر با توسعه‌ی فعالیت در حوزه‌های متعدد کشاورزی، رویکردهای
بازاریابیو تبلیغات را نیز در دستور کار خود قرار داد. آنها در سال ۱۸۹۵ مجله‌ای به‌نام The Furrow منتشر کردند که با شعار «ژورنالی مخصوص کشاورزان آمریکایی» کار خود را شروع کرد. تا سال ۱۹۱۲، تعداد مشترکان مجله به چهار میلیون نفر رسید. مجله‌ی اختصاصی جان دیر اکنون به ۱۴ زبان زنده‌ی دنیا ترجمه و منتشر می‌شود و در ۱۱۵ کشور، مشترک دارد. The Furrow امروز لقب بزرگترین مجله‌ی اختصاصی کشاورزی را یدک می‌کشد.
چارلز دیر، مدیر باسابقه‌ی جان دیر در سال ۱۹۰۷ از دنیا رفت. داماد او، ویلیام باتروورث مدیریت شرکت را برعهده گرفت و ۲۱ سال در آن سمت باقی ماند. در زمان مدیریت ویلیام، فروش سالانه‌یشرکت از ۴/۵ به ۶۱ میلیون دلار رسید و جان دیر به شرکت پیش‌گام در حوزه‌های برداشت کشاورزی و تولید تراکتور تبدیل شد. از اقدام‌های مهم ویلیام می‌توان به راهاندازی مرکز صادرات شرکت در نیویورک سیتی اشاره کرد. فرانک سیلوی، مدیر ابتدایی زیرمجموعه‌ی صادراتی بود که در سال ۱۹۱۱، اولین سفرها را برای بررسی بازارهای جدید به آمریکای جنوبی، انگلستان، فرانسه، اتریش و
روسیهانجام داد.
دفتر جان دیر در نیو اورلئان (۱۹۰۳)
جان دیر در دهه‌ی دوم قرن بیستم، وارد بازارهای متعددی شده بود و به‌نوعی راهکارهای جامع کشاورزی را ارائه می‌کرد. انواع تجهیزات کاشت و برداشت، وسایل نقلیه‌ی مزرعه و بسیاری محصولات مشابه، در شرکت جان دیر تولید و عرضه می‌شدند. همان‌طور که گفته شد، در سال ۱۹۱۸ هم جان دیر به‌صورت رسمی‌بازار تولید تراکتور را نشانه رفت و تراکتورهای برند Waterloo Boy را تولید کرد. در سال ابتدایی فعالیت، ۵،۶۳۴ تراکتور واترلو بوی فروخته شد.
بازار تراکتور در پایان دهه‌ی دوم قرن بیستم، به بازاری شلوغ و اشباع در آمریکا تبدیل شده بود. شرکت‌های متعدد تلاش می‌کردند تا حداکثر بهره‌برداری را از صنعت پررونق کشاورزی داشته باشند و درنتیجه انواع کلاهبرداری و فعالیت‌های غیرقانونی نیز در صنعت دیده می‌شود. فعالان پیش‌گام صنعت ماشین‌آلات کشاورزی، برای حفظ کیفیت محصولات، استانداری به‌نام Nebraska Tractor Tests راهاندازی کردند. اولین آزمایش استاندارد مذکور، روی یک تراکتور Waterloo Boy N محصول جان دیر انجام شد.
اولین ماشین کمباین جان دیر در سال ۱۹۲۷ و به‌نام No.2 با قدرت ۳۵ اسب‌بخار تولید شد. جان دیر، کمباین مذکور را در پلتفرم‌های ۱۲ یا ۱۶ فوتی تولید می‌کرد. یک سال بعد، مدل کوچک‌تر به‌نام No.1 تولید شد که ابعاد کاتر هشت یا ۱۰ یا ۱۲ فوتی داشت. در سال ۱۹۲۸، رخداد مهم دیگری هم در جان دیر اتفاق افتاد و ویلیام باتروورث به‌عنوان مدیر اتاق بازرگانی ایالات متحده انتخاب شد. درنتیجه جان دیر به‌دنبال مدیر جدیدی بود و چارلز دیر ویمن، به‌عنوان مدیرکل انتخاب شد. البته باتروورث در جان دیر باقی ماند و سمت رئیس هیئت‌مدیره را تصاحب کرد.
جان دیر از ابتدای قرن بیستم با خرید یک شرکت دیگر، وارد صنعت تراکتورسازی شد
بحران اقتصادی دهه‌ی ۱۹۳۰، به تمامی‌کسب‌وکارهای آمریکایی ازجمله جان دیر ضربه زد. البته شرکت با پیاده‌سازی استراتژی‌هایی مخصوص مشتریان وفادار، باوجود کاهش ۸۶ درصدی فروش، توانست مشتریان قدیمی‌را به‌خوبی حفظ کند. به‌هرحال جان دیر باوجود مشکلات اقتصادی، به تولید محصولات جدید ادامه می‌داد . در سال ۱۹۳۴، تراکتوری به‌نام Model A را به بازار عرضه کرد. یک سال بعد، مدل مشابه و کوچک‌تری به‌نام Model B به بازار عرضه شد. این دو مدل، تا سال ۱۹۵۲ در خانواده‌ی محصولات جان دیر قرار داشتند. در سال ۱۹۳۵ نیز اولین تراکتور کاملا صنعتی جان دیر به‌نام Model DI تولید شد.
جان دیر در سال ۱۹۳۷ و جشن یک قرن فعالیت، موفق به رکوردشکنی در فروش شد. آنها رکورد فروش ۱۰۰ میلیون دلار را تنها چند سال پس از بحران اقتصادی بزرگ آمریکا ثبت کردند. یک سال بعد، طراح صنعتی مشهوری به‌نام هنری دریفوس به جان دیر پیوست و در همکاری با مهندسان شرکت، طراحی تراکتورهای مدل A و B را بهبود داد. پیوستن او به جان دیر، به‌معنای بهبود طراحی و مدرن شدن تراکتورها بود.
چارلز دیر ویمن که به‌عنوان مدیر کل جان دیر مشغول به کار بود، سابقه‌ی فعالیت در ارتش آمریکا داشت. چارلز در سال ۱۹۴۲ به‌عنوان سرهنگ به ارتش فراخوانده شد و برتون پیک، به‌صورت موفقت جایگزین او شد. چارلز در طول دو سال فعالیت مجدد در ارتش، مدیریت تولید تجهیزات و ماشین‌آلات کشاورزی و محصولات مشابه را در ارتش برعهده گرفت.
جان دیر مانند بسیاری کسب‌وکارهای بزرگ دیگر، در جریان جنگ جهانی دوم به تولید تجهیزات نظامی‌مشغول شد. آنها تا سال ۱۹۴۳ انواع تراکتورهای نظامی، مهمات، قطعات هواپیمای جنگی و تجهیزات حمل‌ونقل نظامی‌تولید کردند. زیرمجموعه‌ای به‌نام John Deere Battalion نیز در همان دوره راهاندازی شد که با بهره‌برداری از تخصص مهندسان جان دیر، در بلژیک و فرانسه، تعمیر تانک انجام می‌داد.
محصولات نوآورانه و فعالیت بین‌المللی
مدیران جان دیر در طول یک قرن فعالیت، با تمامی‌نیازهای روز کشاورزان آشنا شده بودند و همیشه به‌دنبال تولید محصولی برای برطرف کردن نیاز بعدی آنها بودند. در سال ۱۹۴۷ یکی از محصولات انقلابی شرکت به‌نام تراکتور Model M در زیرمجموعه‌ی John Deere Dubuque تولید شد. دو سال بعد، از همین پلتفرم برای ساخت تراکتوری با چرخ ممتد (Crawler) استفاده شد که MC نام گرفت. مهندسان جان دیر سپس با ااضافه کردن یک تیغه به ساختار چرخ ممتد، بولدوزری را براساس پلتفرم M تولید کردند. محصولات مذکور، پایه‌های شکل‌گیری کسب‌وکار جان دیر را در صنعت جنگل‌داری شکل دادند.
در سال ۱۹۵۰ یک محصول نوآورانه با هدف و کارکرد برداشت پنبه در جان دیر تولید شد. محصول جان دیر، اولین ماشین در نوع خود در بازار بود که پنبه را با دقت بالایی از بوته‌ی اصلی جدا می‌کرد. چهار سال بعد، ماشین نوآورانهی بعدی اینبار مخصوص مزارع ذرت طراحی و ساخته شد. ماشین جدید جان دیر، عملیات برداشت و دانه کردن گیاه ذرت را به‌صورت ترکیبی و خودکار انجام می‌داد. ماشین مذکور که به یک کمباین Model 45 مجهز بود، امکان برداشت ۸۰ هزار متر مربع را در یک بار عملیات فراهم می‌کرد.
ماشین برداشت نیشکر
چارلز دیر ویمن در سال ۱۹۵۵ از دنیا رفت. داماد او، ویلیام هیوت که از سال سال ۱۹۴۸ به‌عنوان مدیر بخش کالیفرنیا مشغول به کار شده بود، مدیریت کل را برعهده گرفت. هیوت برنامه‌های بلندمدتی برای توسعه‌ی بین‌المللی داشت و با خرید سهام یک شرکت تولید تراکتور در منهایم آلمان و زمین ساخت کارخانه در مکزیک، فعالیت‌های جهانی را با قدرت شروع کرد.
ورود جدی جان دیر به بازارهای بین‌المللی، در سال ۱۹۵۶ انجام شد. آنها ابتدا در یال ۱۹۵۶ یک مرکز تولید تراکتور کوچک در مکزیک راهاندازی کردند و سپس آلمان و اسپانیا را هدف گرفتند. جان دیر امروز در ۳۵ کشور جهان فعالیت می‌کند.
مکزیک، آلمان و اسپانیا اولین میزبان‌های کارخانه تولیدی جان دیر بودند
محصول نوآورانه و ترکیبی بعدی جان دیر، در سال ۱۹۵۷ طراحی و ساخته شد. 14T Baler نام ماشین جدید برند آمریکایی بود که بسته‌بندی علوفه را به‌صورت خودکار انجام می‌داد. این ماشین، دسته‌های کوچک مکعب مستطیلی علوفه را پس از بسته‌بندی، به‌صورت خودکار به واگن جمع‌آوری پرتاب می‌کرد. با استفاده از ماشین جدید جان دیر، عملیات برداشت علوفه تنها با یک نفر نیروی انسانی قابل انجام شد.
با ورود به نیمه‌ی دوم قرن بیستم، ماشین‌آلات صنعتی به دسته‌ای مهم در بین محصولات جان دیر تبدیل شدند. مدیران شرکت، زیرجموعه‌ای به‌نام Industrial Equipment راهاندازی کردند که با شراکت و همکاری دیگر فعالان صنعتی، بازار بزرگی را نشانه رفته بود. اولین دسته از محصولات این زیرمجموعه نیز به‌صورت ماشین‌های با چرخ ممتد و به‌نام 440 Crawler معرفی شد. جان دیر در محصولات صنعتی خود از رنگ‌آمیزی متفاوت کاملا زرد استفاده می‌کرد تا آنها را از محصولات دیگر، متمایز نشان دهد.
شرکت جان دیر با هدف افزایش ابعاد بازار خود، فعالیت‌های مالی را در سال ۱۹۵۸ شروع کرد. شرکت John Deere Credit در آن سال راهاندازی شد تا به خریداران داخلی تجهیزات جان دیر، تسهیلات مالی پرداخت کند. شرکت جدید، مدیریت تمامی‌فعالیت‌های مالی زیرمجموعه‌های فروش و توزیع را نیز برعهده گرفت تا گزینه‌های مالی و اعتباری شرکت، سازمان‌دهی شده و افزایش یابند.
نسل جدید تراکتورهای حرفه‌ای و قدرتمند جان دیر، در سال ۱۹۶۰ به بازار عرضه شد. محصولات جدید به‌نام New Generation of Power معرفی شدند و تأکید بالایی بر قدرت آنها انجام می‌شد. چهار محصول اولیه از این دسته، در نمایشگاه جان دیر در دالاس به نمایش گذاشته شدند. تراکتورهای جدید، مجهز به چهار یا ۶ سیلندر بودند و قدرت بسیار بیشتری نسبت به مدل‌های قدیمی‌با دو سیلندر داشتند که به‌مدت ۴۰ سال توسط جان دیر تولید می‌شدند.
ماشین برداشت پنبه
زیرمجموعه‌ی محصولات مصرف‌کننده‌ی جان دیر، در سال ۱۹۶۳ شروع به کار کرد که بعدا به Turf تغییر نام داد. برند آمریکایی ابتدا محصولاتی همچون تراکتورهای کوچک باغ‌داری را در این زیرمجموعه تولید می‌کرد و به‌مرور انواع چمن‌زن و برف‌روب نیز به محصولات اضافه شدند. یک سال بعد، ساختمان مرکزی شرکت دیر تأسیس شد که امروز هم هنوز به‌عنوان مرکز مدیریت بین‌المللی شرکت شناخته می‌شود. ایرو سارینن، طراحی ساختمان مرکزی را انجام داد که جوایز بین‌المللی متعددی را هم برای او به ارمغان آورد.
جان دیر در سال ۱۹۶۵ با معرفی محصولی به‌نام John Deere 440 فعالیت خود را در حوزه‌ی جنگل‌داری بیش‌ازپیش توسعه داد. ماشین مذکور در دسته‌ی اسکیدر قرار می‌گرفت که در قطع و دسته‌بندی و حمل‌ونقل درختان کاربرد داشت. جان دیر با پیاده‌سازی بخش‌های جانبی متعدد و تجهیزات حرفه‌ای، اسکیدر قدرتمندی را به بازار عرضه کرده بود که با بهره‌مندی از فناوری چهار چرخ گردان، ۴۲ اسب‌بخار قدرت برای کاربر فراهم می‌کرد. از دستاوردهای نوآورانهی دیگر می‌توان به طراحی محافظ راننده‌ی تراکتور در سال ۱۹۶۶ اشاره کرد که بعدا به‌صورت رایگان توسط جان دیر در اختیار دیگر فعالان صنعتی قرار گرفت.
محصولات مخصوص کاربران عادی، در دهه‌های پایانی قرن بیستم به‌مرور جای خود را در میان محصولات جان دیر باز می‌کردند. در سال ۱۹۷۱ اسنوموبیل جان دیر با شعار «Nothing Runs Like a Deere» به بازار معرفی شد و شعار مذکور، تا دهه‌ها بخشی از هویت برند آمریکایی ماند. از محصولات دیگر در آن سال‌ها می‌توان به چهار مدل جدید تراکتور Generation II اشاره کرد که
امنیتو راحتی را با سازوکارهای ایمن متعدد به کاربر ارائه می‌کردند. John Deeree 743 Tree Harvester، محصول بعدی بود که در سال ۱۹۷۷ و با هدف افزایش سرعت جابه‌جایی و قطع درختان طراحی شد و فناوری آن هنوز در محصولات امروزی هم دیده می‌شود. جان دیر در سال ۱۹۷۹ ماشین برداشت پنبه‌ی جدیدی با چهار محور برداشت طراحی و عرضه کرد که بررسی‌های اولیه‌ی عملکرد آن، نشان از ۸۵ درصد بهبود کارایی و بازدهی می‌داد.
رابرت هنسون در سال ۱۹۷۸ به‌عنوان مدیر کل جان دیر انتخاب شد. چهار سال بعد و پس از بازنشستگی هیوت، او به سمت مدیریت عامل رسید. هنسون در دوران دشوار اقتصادی دهه‌ی ۱۹۸۰، شرکت را به‌نوعی زنده نگه داشت و حتی آمار فروش را بهبود داد. روند مناسبی که هنسون ایجاد کرده بود، جان دیر را در سال ۱۹۸۵ به صنعت سلامت هم وارد کرد و راهاندازی زیرمجموعه‌ی John Deere
HealthCare را به‌همراه داشت.
جشن ۱۵۰ سالگی جان دیر در سال ۱۹۸۷ برگزار شد، اما شرکت در آن سال‌ها با بحران‌های متعدد مالی و اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. جریان درآمدی از محصولات کشاورزی کاهش قابل‌توجهی یافته بود و گزارش‌های مالی، نشان از خسارت ۹۹ میلیون دلاری داشت. یک سال بعد، قرارداد همکاری با غول ژاپنی ماشین‌آلات، هیتاچی، جان دیر را وارد حوزه‌ی جدید حفاری کرد تا محصولات این دسته را در آمریکا مونتاژ کرده و بفروشد.
از محصولات نوآورانهی جان دیر در دهه‌ی پایانی قرن بیستم می‌توان به خط تولید محصولات Gator Utility Vehicle اشاره کرد که ماشین‌هایی با هدف حمل‌ونقل و یدک‌کشی در صنایع کشاورزی و جنگل‌داری تولید می‌کرد. در سال ۱۹۹۴، سری جدید تراکتورهای جان دیر موسوم به 8000 وارد بازار شد که طبق ادعای شرکت سازنده، هدایت و انعطاف‌پذیری بالایی را به کاربر ارائه می‌کرد. شاسی مورد استفاده در سری جدید تراکتورهای جان دیر، به‌نام خود شرکت پتنت شده بود و از
سیستم تعلیقحرفه‌ای و بدنه و هدایت پیشرفته پشتیبان می‌کرد.
رابرت هنسون در سال ۱۹۹۰ بازنشته و هنس بچرر به‌عنوان جایگزین او در سمت ریاست هیئت‌مدیره انتخاب شد. هنس تمرکز زیادی روی ارزش‌های بنیادی جان دیر داشت و نوآوری و توسعه‌ی جهانی را در اولویت اول شرکت قرار داده بود.
جان دیر در سالهای پایانی قرن بیستم و اوج‌گیری فناوری اطلاعات و ارتباطات، تصمیم به بهره‌برداری هرچه بیشتر از فناوری‌های جدید گرفت. آنها با بهره‌گیری از مهندسان نرم‌افزار، اولین سیستم نظارت
زمینداخلی را برای تمامی‌کمباین‌های سری 9000 خود عرضه کرد. پکیج مذکور، به‌نام GreenStar ارائه می‌شد که تحلیل و نظارت بر رطوبت و بازدهی زمین را به‌صورت زنده و در حین حرکت به کشاورز ارائه می‌کرد. دیر در سال ۱۹۹۸، شرکت Cameco، تولیدکننده‌ی تجهیزات برداشت نیشکر را خریداری کرد و همچنین همکاری خود را با هیتاچی توسعه داد تا ماشین‌های جنگل‌داری پیشرفته‌تر مبتنی بر حفاری تولید کند. شرکت Deere-Hitachi اکنون در کانادا و برزیل و ایالات متحده، مرکز تولیدی دارد.
کارخانه‌ی جان دیر در منهایم آلمان
سالهای اخیر و وضعیت کنونی برند جان دیر
جان دیر در سال ۲۰۰۰ و با هدف توسعه‌ی بازارهای محل فعالیت، شرکت Timberjack را خریداری کرد کع از پیش‌گامان تجهیزات جنگل‌داری در جهان محسوب می‌شد. شرکت دیگر، Waratah بود که در تولید تجهیزات برداشت و قطع درختان تخصص داشت و از رهبران بازار محسوب می‌شد. جان دیر با خرید این دو شرکت جدید، به فرمانروای محصولان جنگل‌داری در جهان تبدیل شد. در همان سال، کارخانه‌ی جدید تولید تراکتور جان دیر در پونا هند فعالیت خود را شروع کرد.
توسعه‌ی مراکز فعالیت بین‌المللی، یکی از حوزه‌های اصلی تمرکز جان دیر در قرن ۲۱ بود. آنها در سال ۲۰۰۶ شرکتی را در تیانجین
چینراه‌اندازی کردند که تولید تجهیزات حمل‌ونقل را انجام می‌داد. حرکت بعدی، خرید شرکت Ningbo در چین بود که موجب گسترش فعالیت‌های جان دیر در شرق آسیا شد.
جان دیر در سال ۲۰۰۹ محصولی نوآورانه را با کارایی برداشت پنبه به بازار معرفی کرد. ماشین جدید جان دیر، علاوه بر برداشت پنبه، محصول را به‌صورت بسته‌‌های استوانه‌ای آماده می‌کرد. درنتیجه، فرایند برداشت و ارائه‌ی محصول اولیه، با کمترین توقف انجام می‌شد که پنبه‌ای با کیفیت بالا را تولید می‌کرد و نیاز به تجهیزات اضافی را هم کاهش می‌داد.
ماشین‌آلات سنگین با قدرت اسب‌بخار بسیار بیشتر از ماشین‌های معمولی، محدودیت‌های متعددی در استانداردهای آلایندگی دارند. جان دیر در سال ۲۰۱۰ موفق شد استاندارد سخت‌گیرانه‌ی Interim Tier 4 را برای محصولات خود دریافت کند و به اولین شرکتی تبدیل شد که ماشین‌هایی با استاندارد مذکور و قدرت ۱۷۵ اسب‌بخار تولید می‌کرد. در همان سال، اولین ماشین برداشت نیشگر جان دیر با دو محور برداشت، در نمایشگاه شرکت در آمریکای لاتین رونمایی شد.
جان دیر نرم‌افزارهای مخصوص تراکتور و وسایل دیگر را به‌صورت انحصاری عرضه می‌کند
در سال ۲۰۱۳، مؤسسه‌ی اسمیت‌سونین، بیل شخم‌زنی تاریخی جان دیر را در فهرست «۱۰۱ کالایی که آمریکا را ساختند» قرار داد. این ابزار، از میان ۱۳۷ میلیون المانی انتخاب شد که در ۱۹ موزه و مرکز تحقیقاتی اسمیت‌سونین نگهداری می‌شوند. هدف از آماده‌سازی فهرست ازسوی مؤسسه‌ی مذکور، شناسایی المان‌هایی بود که نقشی تأثیرگذار در تاریخ آمریکا داشتند.
جان دیر در سال ۲۰۱۴، عملکرد خود را در حوزه‌ی فناوری و خصوصا کلان‌داده توسعه داد و مجموعه‌ی مستقل آنها موسوم به Intelligent Solutions Group، راهکارهای متعدد توسعه‌ای با محوریت داده را به مشتریان ارائه کرد. محصولات نرم‌افزاری جان دیر، جمع‌آوری، جابه‌جایی، نگهداری و تحلیل داده را برای مشتریان صنعتی انجام می‌دهند. از جدیدترین خریدهای جان دیر می‌توان به شرکت Wirtgen اشاره کرد که در حوزه‌ی ماشین‌آلات راه‌سازی از پیش‌گامان جهانی صنعت بود.
سیاست جان دیر مبنی بر ایجاد محدودیت تعمیر نرم‌افزار تراکتورها، همیشه مورد انتقاد کارشناسان و کاربران صنعتی بوده است. آنها تعمیر و شخصی‌سازی نرم‌افزارها را به تعمیرکارهای انحصاری خود محدود کرده‌اند که به‌نوعی یک مونوپولی را در صنعت ایجاد می‌کند. برخی کشاورزان، برای دور زدن محدودیت‌های نرم‌افزاری جان دیر، از نسخه‌های اوکراینی نرم‌افزارها استفاده می‌کنند.
سهام شرکت جان دیر اکنون با نماد DE در بازار بورس و اوراق بهادار نیویورک معامله می‌شود. جان می، به‌عنوان مدیرعامل و مدیر کل برند باسابقه‌ی آمریکایی فعالیت می‌کند و هدایت حدود ۷۴ هزار کارمند را در سرتاسر جهان بر عهده دارد. پیش از او، رابرت لین و ساموئل آلن، به‌ترتیب مدیریت کل جان دیر را برعهده داشتند. آخرین آمار مالی، درآمد جان دیر را در سال ۲۰۱۸، برابر با ۳۷/۵ میلیارد دلار گزارش می‌کند که ۴/۰۵ میلیارد دلار سود برای شرکت به‌همراه داشته است.
تاریخچه نشان تجاری جان دیر
همان‌طور که در بخش قبلی گفته شد، جان دیر اولین نشان تجاری خود را با طراحی گوزن جهنده در سال ۱۸۷۶ ثبت کرد. البته اسناد نشان می‌دهند که نشان مذکور، از سه سال قبل توسط شرکت استفاده می‌شده است. به‌هرحال تا آن زمان جان دیر به برندی مشهور تبدیل شده بود و سالانه حدود ۶۰ هزار ابزار شخم‌زنی تولید می‌کرد. ابزارهای جان دیر، بیش از نام خود شرکت، به‌خاطر محل تولید به‌نام Moline Plow شناخته می‌شدند. درنتیجه نیاز به یک نشان تجاری منحصربه‌فرد کاملا حس می‌شد که در برابر کپی کردن محصولات نیز کارایی داشت.
اولین گوزنی که در نشان تجاری جان دیر استفاده شد، نشان خاصی نداشت و شاید حتی زاییده ذهن خلاق طراح بود. به‌هرحال در نمونه‌های بعدی، از طراحی گوزن دم‌سفید بومی‌آمریکای شمالی استفاده شد. نسخه‌ی دوم نشان تجاری در سال ۱۹۱۰ استفاده و در سال ۱۹۱۲ ثبت شدو در لوگوی دوم نیز گوزنی درحال پریدن از روی مرتع دیده می‌شود که اینبار با جزئیات بیشتر طراحی شد. در لوگوی دوم، برای اولین‌بار از عبارتی طولانی به‌عنوان شعار جان دیر استفاده شد.
تیم طراحی استاندارد جان دیر در سال ۱۹۳۶ به این نتیجه رسید که طراحی لوگو برای ساخت شابلون و درج آسان‌تر روی محصولات شرکت، باید بهینه شود. درنتیجه طراحی گوزن ساده‌تر و تمامی‌طراحی‌های جزئی قبلی حذف شدند. به‌علاوه از یک کادربندی درشت هم در اطراف لوگو استفاده شد که کمی‌هویت بصری برند جان دیر را بزرگ‌تر نشان می‌داد. یک سال بعد، باز هم طراحی تغییر کرد و اینبار نوبت به حذف شعار پایین لوگو و کادربندی آن بود.
در سال ۱۹۴۰ یکی از انقلابی‌ترین بازطراحی‌ها در لوگوی جان دیر رخ داد. تغییراتی در طراحی گوزن انجام شد تا نژاد دم‌سفید آن در طراحی تک‌رنگ مشخص باشد. به‌علاوه فونت نام جان دیر نیز تغییر کرد و به بالاتر از شاخ‌های گوزن جابه‌جا شد. شعار جدید «Quality Farm Equipment» از همان سال در لوگوی جان دیر استفاده شد. از تغییرات دیگر می‌توان به حذف عبارت مولین، ایلینوی اشاره کرد که به‌خاطر تمرکز بیشتر شرکت بر فعالیت‌های بین‌المللی رخ داد. در طراحی جدید، بار دیگر از کادربندی استفاده شد.
جان دیر در سال ۱۹۵۶ مجددا طراحی لوگو را تغییر داد و آن را در سال ۱۹۶۲ ثبت کرد. مجددا ساده‌سازی طراحی به‌عنوان دلیل اصلی بازطراحی دیده شد که حذف شعار پایینی را به‌همراه داشت. تا آن زمان، جان دیر به‌خوبی وارد صنعت ساخت‌وساز و جنگل‌داری شده بود و محصولات زرد و سیاه برند آمریکایی، شهرت خوبی را برای خود دست و پا کرده بودند. طراحی بعدی در سال ۱۹۶۸ انجام شد که باز هم ساده‌سازی هرچه بیشتر لوگوی جان دیر را به‌همراه داشت. جزئیات طراحی گوزن به ساده‌ترین حالت تبدیل و فونت اختصاصی شرکت بر پایه‌ی Helvetica برای نوشتار نام برند استفاده شد.
با شروع قرن ۲۱، آخرین تغییر طراحی در لوگوی جان دیر انجام شد که نشان تجاری کنونی را به‌همراه داشت. نشان گوزن در لوگوی جان دیر، در جدیدترین طراحی برخلاف تمای طراحی‌های قبلی به‌جای پرش به پایین، به‌سمت بالا می‌پرد. شرکت ادعا می‌کند که طراحی کنونی، برنامه‌های شرکت برای باقی ماندن در بالاترین سطح از صنایع محل فعالیت را نشان می‌دهد.
برچسب‌ها:
جان دیر,
برند,
داستان,
داستان برند,
کشاورزی
